Minneapolis

Vandaag, 18 mei is een gelukkige dag, vertel straks meer.
Maar het begint met dat ik mijn belangrijkste tas in de tram achterlaat, op het eindstation. Ik zit al in de tram terug, want ik was te ver mee gereden. Dan merk ik dat ik een tas mis, oeps de zenuwen gieren door mijn lijf. Bij de volgende halte terug, daar is gelukkig een man, Terry en hij belt de service, die gaan hem terug bellen en ik mag in een verwarmde omgeving wachten, het is ongeveer 10 graden met een noorder wind. Ik heb wel 2 jassen aan, maar daar zitten wachten...Gelukkig hebben zij de tas gevonden en moet even vertellen wat er in zit. Bob een super visor heeft het gevonden en brengt hem terug. Nu dat ik dit schrijf heb ik alleen een big hug gegeven en niet iets ...anders. O wat een stress was dat, camara, bril, Ipad en aanteken boekje met al de adressen van de ontmoetingen.
Ik was gister avond letterlijk al de weg kwijt, naar Minneapolis fietsen, met af en toe een fikse regenbui en tegenwind was ik moe. Eerst uitgerust voordat ik de stad ging veroveren, dat was goed te doen op zondag, bijna geen verkeer.
Maar het laatste stuk, een buitenwijk dat ging moeilijker, eerst een fietser gevraagd, hij fietste een stukje mee, maar zei toen dan gaat het verder vanzelf. Ja mooi niet, vervogens aan een mijnheer met een auto gevraagd, het werd al donker en de wind was sterker geworden. Die belde mijn gastheer en ik fietste achter zijn auto aan....Deze automobilist raakte ook de weg kwijt en belde nog een keer de gastheer, die spraken af op een punt. Weer een achtervolging op de fiets, ligt aan intuusen al 9 uur pm. en daar was mijn gastheer, die reed voor mij uit. En ik was in alle staten...., nieuwe achtervolging.
Daar was het nieuwe onderkomen, gelukkig met een lieve poes en hond, dat relaxt mij gelijk. En ik was gelukkig, slapend en dromend van mijn afgelegde afstand, deze groeit al uit naar 4.100 km.
Ik zit in een mooie bibliotheek en denk terug aan gister, eerste ontmoeting was met de twee aardige dames op de foto, aan de rand van de stad, daar mee gebabbeld, alles nog relaxt.
Nu ga ik dhet stuk plannen van hier naar Chicago en probeer dat in minder km per dag te doen. Morgen 80 naar Red Wings, dan wordt ik 66 en wijzer. Dan Winona, ook weer 80 km. De laatste 3 dagen zat boven de 100, zo dat is redelijk te doen.
En jullie kunnen mij nog heel lang blijven feliciteren, want ik loop 7 achter met Nederland. Olga skypt morgen met mij zo rond 13.00 uur bij mij en zij gaat dan bijna naar haar werk, 7 uur op woensdag morgen 20 mei.
Fijne avond voor de meeste volgers en andere volgers een fijne dag, veel liefs, Cobi