Poging tot inbraak

Het gaat lekker in Maleisie, het eten, drinken en slaapplaatsen vinden is niet moeilijk. Donderdag had ik een geweldige lekkere Pizza, even mijn kaas behoeft op peil gebracht, want dat mis ik wel, kaas. Vrijdag ook lekker gefietst de fiets kan ook overal binnen staan. Dat komt soms wel erg goed uit. Gisteravond, de kamer kon niet super op slot en er waren niet veel mensen in dit resort, een beetje alternatief, maar het zag er zo gezellig uit, zie foto's.
Maar goed als de kamer niet zo goed opslot gaat dan zet ik de fiets er dwars voor. Mijn sleutel nr 15 van de trappers demonteren op bed. Deed nog een Arabisch schiedgebetje en ben in slaapgevallen. Toen, wakker geschrokken, door ja wel de fiets, die werd door de deur verplaatst en gelijjk stemmen, en ik: Wat moet dat, donder op. vanuit mijn tenen. En gelijk gaat de deur weer dicht. Ik klaar wakker en dacht wat nu. Is het een vergissing of iets anders....
Ben in het donker rustig blijven wachten wat er verder zou gebeuren. Wel wat stemmen, gekuch...verder stil. Ja er gebeurde niets, maar mijn fantasie sloeg op hol. Dus mijn hersenen moesten aan wat anders denken, heb veel plannen voor de toekomst gemaakt. En na een uur, ben ik weer in slaap gevallen met de gedachte; morgen ga ik verhaal halen bij de.....
Vanmorgen, mooi weer en een schitterend uitzicht van uit mijn kamer, en naast mijn kamer stonden 3 paar slippers voor de deur en heb ze maar laten slapen. Dat waren vast de boosdoenders van gisteravond!
Vanmorgen een leuk ontbijt en mijn nacht weer vergeten. Maar pas heb ik wel goed gekeken hoe de kamer op slot gaat. En een aardige oudere mevrouw zit beneden, in het hotel in Kuala Terengganu.
Ik heb nu bij elkaar ongeveer vanaf maart 6.500 km afgelegd. En Maleisie lijkt veel op Thailand wat natuur en eten betreft. Maar ik denk aan wat ik zie aan huizen, auto's en mensen dat zij het beter hebben hier in Maleisie.

Ik kom ook tijdens het fietsen wel eens op leuke gedachten. Zoals toneelspelen. Gisteravond was in het begin echt niet leuk, maar nu zie ik het als een leuk toneel gegeven. Ook hoe de mensen mij begroeten en hoe ik stuntel met de taal en probeer duidelijk te maken, dat ik simpel b.v. thee wil hebben.
Verder spreken hier meer mensen jong en oud, zelfs oudere dames een beetje Engels en er komt ook veel Arabisch voor, dat is wel weer leuk om te zien langs de weg, de borden.
De weg vinden was ook even wennen, maar is na 3 dagen, oke, 3 x vragen en dan ben ik in de stad op mijn bestemming waar ik wil zijn.
Jullie allemaal een fijne week, liefs Cobi, nu nog wat foto's